Grammar

Czas Present Simple Czasu Present Simple używamy do opisu czynności i zjawisk, które mają charakter stały albo regularnie się powtarzają. Przykłady: I wake up at seven a.m. every day.Każdego dnia wstaję o siódmej. rano He goes to work by car.Jeździ do pracy samochodem. We live in a city.Mieszkamy w mieście. She only drinks water.Pije wyłącznie wodę. Czasu Present Simple użyjemy także w odniesieniu do czasowników wyrażających postrzeganie zmysłowe i uczucia (tzw. Stative verbs), a także czynności i stany o charakterze ciągłym (np. rozumieć, myśleć. Przykłady: He knows about it.On o tym wie. Kids like it.Dzieci to lubią. I believe you.Wierzę ci. It means nothing.To nic nie znaczy. Czas Present Simple jest charakterystyczny dla czasowników takich jak: know, like, love, mean, need, think, want, agree, forget, hate, believe, understand, trust, prefer, recognize, realize, remember, smell, taste, cost, own, weigh Może służyć także ożywieniu opowieści o wydarzeniach z przeszłości (np. w wiadomościach). Two boys find a body.Dwaj chłopcy znajdują ciało. He goes to his car and leaves.Idzie do samochodu i odjeżdża. Czasowniki takie jak think mogą wystąpić także w czasie Present Continuous, ale mają wówczas inne znaczenie. Porównaj: What do you think about it?Co o tym myślisz?, Co o tym sądzisz? I think that ...Myślę, że... ale: What are you thinking about?O czym rozmyślasz? I'm thinking about it.Zastanawiam się nad tym., Rozmyślam o tym.

Więcej o użyciu czasu Present Simple w zdaniach warunkowych, czasowych i względnych w kolejnych lekcjach.

Tworzenie czasu Present Simple W inny sposób tworzy się zdania oznajmujące, a w inny przeczenia i pytania. Zdania oznajmujące Takie zdania tworzy się, łącząc odpowiedni podmiot (osobę) z czasownikiem w bezokoliczniku. Uwaga! W 3 osobie liczby pojedynczej do czasownika dodaje się końcówkę -s lub końcówkę -es (w przypadku czasowników zakończonych na głoski syczące -s, -z, -ch, -sh, -x, a także do czasowników go i do). Przykłady: I often speak English.Często mówię po angielsku. He speaks English.Mówi po angielsku She knows about it.Ona o tym wie. He does it very well.Robi to bardzo dobrze. She often goes there.Często tam chodzi. Jeżeli czasownik w bezokoliczniku jest zakończony na samogłoskę -y poprzedzoną spółgłoską, końcówka czasownika w 3 os. przybiera formę -ies. He tries hard. (try)Bardzo się stara. She flies first class. (fly)Lata pierwszą klasą. Wyjątkiem są czasowniki be, have, can, may i must.
be I am, you are, he is, she is, it is, we are, you are, they are
have I have, you have, he has, she has, it has, we have, they have
can we wszystkich osobach can
may we wszystkich osobach may
must we wszystkich osobach must
Przeczenia Potrafisz już tworzyć przeczenia zdań z czasownikami be, can, must, have (got), may. Wystarczy bowiem umieścić partykułę not zaraz za czasownikiem. Czasownik can wraz z wyrazem not zwykle zapisuje się łącznie - cannot. They cannot help us.Nie mogą nam pomóc. He must not leave.Nie może wyjść. I have not got a car.Nie mam samochodu. Cannot skraca się w języku potocznym do postaci can't. Podobną zasadę możemy zastosować w odniesieniu do must not, które przyjmuje formę mustn't, have not - haven't i has not - hasn't. Przykłady: She can't come.Nie może przyjść. We mustn't tell them.Nie możemy im tego powiedzieć. She hasn't got any kids.Nie ma dzieci. Pytania i przeczenia z czasownikiem have często tworzymy także za pomocą do - czyli I don't have..., pytanie: Do you have... Patrz poniżej. Zdania przeczące z pozostałymi czasownikami tworzymy za pomocą don't lub doesn't oraz bezokolicznika czasownika głównego. Formy doesn't dʌznt używa się w odniesieniu do 3 osoby liczby pojedynczej (on, ona, ono). Np. I don't know.Nie wiem. We don't agree.Nie zgadzamy się. They don't understand.Nie rozumieją. She doesn't like it.Nie podoba jej się to. He doesn't work.On nie pracuje. It doesn't cost much.To nie kosztuje dużo. Jeżeli chcemy podkreślić negację (zwłaszcza w języku pisanym), zamiast skróconych form don't i doesn't użyjemy form pełnych. They do not agree.Oni się nie zgadzają. He does not know.On tego nie wie. W zdaniach przeczących w 3 osobie liczby pojedynczej używamy formy doesn't (lub does not). Tworzenie zdań przeczących na podstawie zdań twierdzących: I speak French. - I don't speak French. We agree with you. - We don't agree with you. She has kids. - She doesn't have any kids. She likes it. - She doesn't like it. It looks easy. - It doesn't look easy. Przeczenia tworzymy także za pomocą wyrazów: no (one), nobody, never, nothing. Wówczas nie używamy don't, ponieważ w języku angielskim obecność jednego wyrazu przeczącego w zdaniu wyklucza użycie drugiego! He speaks no foreign languages.Nie zna żadnego języka obcego. Nobody knows about it.Nikt o tym nie wie. No one must know.Nikt nie może tego wiedzieć. She knows nothing about it.Nic o tym nie wie. We never speak about it.Nigdy o tym nie rozmawiamy. Pytania Pytania z czasownikami be, can, have, may, must tworzymy poprzez zamianę miejsca, czyli inwersję podmiotu i orzeczenia. Can I help you?Czy mogę wam pomóc? May I go?Czy mogę iść? Must we go there?Musimy tam iść? Pytania z pozostałymi czasownikami tworzymy za pomocą czasownika posiłkowego do lub does dʌz (w 3. os. lp.), pamiętając o inwersji podmiotu i formy do. Np. Do I know you?Znam was? Do you want it?Chcesz to?, Chcecie to? Do they agree?Zgadzają się? Does he know about it?Wie o tym? Does she like it?Podoba jej się to? How much does it cost?Ile to kosztuje? Warto zwrócić uwagę na wyrazy some, something, somebody. W pytaniach zwykle zamieniają się one na any, anything, anybody. Przykłady: I know something about her.Trochę o niej wiem. Do you know anything about her?Czy wiesz coś o niej? They need some money.Potrzebuję trochę pieniędzy. Do they need any money?Potrzebują jakichś pieniędzy? Utworzenie pytania bez czasownika posiłkowego do jest możliwe. W pytaniach o podmiot bowiem używamy zaimków pytajnych who, what, how much, which. Who wants to see it?Kto chce to zobaczyć? Which of them likes it?Któremu z nich się to podoba? Pytania przeczące tworzymy za pomocą do not - don't lub does not - doesn't. Takie pytania mogą służyć np. do wyrażenia zdziwienia. Do they not know?Nie wiedzą tego? Don't you understand?Nie rozumiesz tego? Ale: Why don't you ask him?Dlaczego go nie zapytasz? Why doesn't he agree?Dlaczego się nie zgadza?

Uwaga na zmianę w wymowie czasownika do ˈduː w 3 osobie liczby pojedynczej. Formę does wymawia się jako dʌz, a przeczenie doesn't jako ˈdʌzənt!

Czasowniki postrzegania zmysłowego np. see, hear, feel w czasie Present Simple łączą się z czasownikiem can (częściej niż z czasownikiem do). Np. “Słyszysz mnie?” - Can you hear me? (Potrafisz mnie słyszeć?), “Widzisz to?” - Can you see it?, “Czuję to!” - I can feel it! Pytanie Do you hear (me)? brzmi stanowczo: “Czy ty mnie słyszysz?” (Czy to jasne, co mówię?)

Have got Czasownik have (w znaczeniu mieć) ma również swój wariant - have got. Have z zaimkami często skraca się do postaci ...'ve - np. I've got, You've got, We've got, They've got itp. Has natomiast występuje w formie skróconej ...'s - np. He's got, She's got. Pytania w czasie Present Simple tworzymy za pomocą inwersji: Have you (got)...? albo opisowo: Do you have...? Przeczenia również możemy tworzyć na dwa sposoby, czyli albo I haven't (got)..., albo I don't have... W niektórych kontekstach używa się tylko jednego z wariantów. Kiedy mówimy o posiadaniu czegoś (possession), możemy użyć obydwóch wymienionych konstrukcji. W amerykańskiej odmianie języka angielskiego jednak prawie zawsze używa się konstrukcji opisowej: Do you have...? I haven't (got) time., I don't have time.Nie mam czasu. Have you (got) any?, Do you have any?Masz (jakieś)...? Jeżeli mówimy o zwyczajach, czynnościach powtarzających się, zwykle używamy konstrukcji opisowej z do. Natomiast kiedy mówimy o tym, co ktoś ma w danym momencie i nie musi mieć tego zawsze, użyjemy czasownika have bez opisowego do. Do you often have headaches?Często boli cię głowa? Have you got a headache?Boli cię głowa? Konstrukcja have got to... znaczy musieć (mieć obowiązek). Jej użycie jest podobne do have to. Np. I've got to go - “Muszę iść”, You've got to do it - “Musisz to zrobić” W języku potocznym (have) got to skraca się do postaci gotta ˈgɒtə. Przykładowo: I gotta go - Muszę iść, You gotta be kidding me! - Żartujesz sobie ze mnie!

Jak już wiemy, he's, she's, it's to formy skrócone od he is, she is, it is, choć mogą to być także formy czasownika have - he has, she has, it has. Np. He's got no money. - Nie ma żadnych pieniędzy.

Przysłówki częstotliwości Z czasem Present Simple często łączą się tzw. przysłówki częstotliwości - adverbs of frequency, do których odnosi się pytanie How often...? (Jak często?) Najczęściej używane przysłówki częstotliwości to: always (zawsze), frequently (często), hardly ever (prawie nigdy), never (nigdy), often (często), rarely (rzadko), regularly (regularnie), seldom (rzadko), sometimes (czasami), usually (zazwyczaj). Przysłówki te najczęściej stoją pomiędzy podmiotem (zaimkiem) a czasownikiem. Jeżeli chcemy podkreślić ich znaczenie, stawiamy je na początku lub na końcu zdania. Np. I often go there.Często tam chodzę. We usually stay at home.Zazwyczaj zostajemy w domu. She goes there very often.Bardzo często tam chodzi. Jeżeli w zdaniu znajduje się czasownik be - “być”, przysłówki częstotliwości stoją za nim. W pozostałych przypadkach stoją przed czasownikiem głównym. Np. He's always late for work.Zawsze spóźnia się do pracy. They're never happy.Nigdy nie są zadowoleni. These things rarely change.Te rzeczy rzadko się zmieniają. W języku angielskim istnieją także przysłówki częstotliwości złożone z kilku wyrazów, np. all the time (ciągle), from time to time (od czasu do czasu), now and then (czasami), once in a while (raz na jakiś czas). Zwykle stoją na początku lub końcu zdania. Np. I meet him now and then.Czasami go spotykam. From time to time I visit her.Od czasu do czasu ją odwiedzam.

Konstrukcja Never mind ˈnεvəˌmaɪnd znaczy Nie przejmuj się, Nieważne. Wyraz mind ma wiele znaczeń (np. rozum, przeszkadzać), których warto nauczyć się ze słownika. Często występuje w czasie Present Simple. Przykłady: I don't mind (it) - Nie przeszkadza mi to / Wszystko mi jedno, ...if you don't mind - ...jeśli wam to nie przeszkadza albo: Do you mind if...? - Miałbyś coś przeciwko, jeżeli...?.

Liczebniki porządkowe Liczebniki porządkowe tworzymy poprzez dodanie przyrostka -th do liczebnika głównego. Uwaga! Końcówka liczebnika głównego -y zmienia się w -ieth.
1. first fɜːst 11. eleventh ɪˈlεvənθ 30. thirtieth ˈθɜːtɪəθ
2. second ˈsεkənd 12. twelfth twεlfθ 40. fortieth ˈfɔːtɪəθ
3. third θɜːd 13. thirteenth ˌθɜːˈtiːnθ 50. fiftieth ˈfɪftɪəθ
4. fourth fɔːθ 14. fourteenth ˈfɔːˈtiːnθ 60. sixtieth ˈsɪkstɪəθ
5. fifth fɪfθ 15. fifteenth ˈfɪfˈtiːnθ 70. seventieth ˈsεvəntɪəθ
6. sixth sɪksθ 16. sixteenth ˈsɪksˈtiːnθ 80. eightieth ˈeɪtɪəθ
7. seventh ˈsεvənθ 17. seventeenth ˈsεvənˈtiːnθ 90. ninetieth ˈnaɪntɪəθ
8. eighth eɪtθ 18. eighteenth ˈeɪˈtiːnθ 100. hundredth ˈhʌndrədθ
9. ninth naɪnθ 19. nineteenth ˌnaɪnˈtiːnθ 1000. thousandth ˈθaʊzənθ
10. tenth tεnθ 20. twentieth ˈtwεntɪəθ 1000000. millionth ˈmɪljənθ
Liczebniki większe niż 20 tworzy się za pomocą liczebnika głównego (dziesiątki, setki itd.), pauzy i liczebnika porządkowego (jednostki). Np. 22. - twenty-second, 31. - thirty-first, 56. - fifty-sixth itp. Przed l. porządkowymi łączącymi się z rzeczownikiem często stoi przedimek określony. the fourth, the tenth, the twenty-sixth, the forty-first, the fifty-second Liczebniki porządkowe można zapisać w skrócie za pomocą liczby i końcówki th. Wymawia się przed nimi przedimek określony, choć się go nie zapisuje. 4th, 8th, 11th, 35th, 68th Wyjątki: 1st, 2nd i 3rd oraz liczebniki złożone z taką samą końcówką - 31st, 42nd, 53rd Przyrostki th, nd i rd zwykle zapisujemy w indeksie górnym.

First..., second... można użyć też w wyliczeniu w znaczeniu: po pierwsze, po drugie. First (of all) znaczy najpierw, przede wszystkim.

Wyraz time w połączeniu z przymiotnikami i zaimkami wskazującymi służy do określenia czasu danej sytuacji (lub ilości jej powtórzeń). Np. this time - tym razem, next time - następnym razem, last time - ostatnio, ostatnim razem, for the first time - po raz pierwszy, every time - za każdym razem.

As many (as), As much (as) Do opisu wielokrotności lub porównania pewnej ilości z inną, czyli tyle (co)..., używamy konstrukcji ...as many (as...) (w odniesieniu do rzeczowników policzalnych) i ...as much (as)... (w odniesieniu do rzeczowników niepoliczalnych). Wystarczy do nich dodać odpowiedni wyraz oznaczający daną wielokrotność. Np. He has twice as many books as ...Ma dwa razy tyle książek co... We'll need three times as much time.Będziemy potrzebować trzy razy tyle czasu. There are twice as many people.Jest tam dwa razy tyle ludzi. He doesn't have as much money as me.Nie ma tyle pieniędzy co ja. Konstrukcji as much as używamy także do wyrażenia takiej samej intenstywności. I don't like it as much as she does.Nie podoba mi się to tak jak jej. He helps me as much as possible.Pomaga mi najbardziej jak to możliwe.

Konstrukcji as many as lub as much as używamy w celu podkreślenia zaskakująco dużej ilości czegoś. Np. as many as 20 people - aż 20 osób, It will cost as much as 5 million. - Będzie to kosztować aż 5 milionów.

Bezokolicznik celu - “TO” Przy użyciu bezokolicznika z to możemy także wyrażać cel. I'm here to ask you to ...Jestem tutaj, żeby poprosić cię o... I'm calling to tell you to come.Dzwonię, żeby ci powiedzieć, żebyś przyszedł. To tell the truth, it's not easy.Prawdę mówiąc (dosł. żeby powiedzieć prawdę), nie jest to łatwe. Inną konstrukcją służącą do wyrażaniu celu jest so as to... (tak, żeby...) Uwaga! Po przyimku to nigdy nie występuje czasownik modalny w bezokoliczniku (can, may, must). W takiej sytuacji musimy użyć formy opisowej. I tak np. czasownik can zastąpimy połączeniem to be able to (być w stanie): I'm learning English to be able to work in England.Uczę się angielskiego, by móc pracować w Anglii. To możemy postawić za zaimkiem w celu wyrażenia pośredniego rozkazu skierowanego do innej osoby - (niech, aby): Ask them to help you.Poproś ich, aby ci pomogli. Tell him to come.Powiedz mu, żeby przyszedł. Can you ask her to call me?Możesz ją poprosić, aby do mnie zadzwoniła? Konstrukcji not to używamy do wyrażenia celu lub polecenia w przeczeniach - (aby/niech nie...). Cel można wyrazić również za pomocą konstrukcji: so as not to. W języku angielskim jest to zaprzeczona forma bezokolicznika. Ask him not to tell her.Poproś go, aby jej tego nie mówił. Tell them not to speak.Powiedz im, żeby nie mówili. I say nothing so as not to lie.Nic nie mówię, żeby nie kłamać. Szczególnym przypadkiem jest użycie to po przyimku for i zaimkiem (lub dopełnieniem) w zdaniach złożonych z różnymi podmiotami. W zdaniach celowych często tłumaczymy tę konstrukcję za pomocą aby. Np. Bring it for them to see it.Przynieś to, żeby to zobaczyli. Take it for her to read it.Weź to dla niej, żeby mogła to przeczytać. It's time for us to go.Już czas, żebyśmy szli. W zdaniach czasowych tę konstrukcję tłumaczymy na polski przy użyciu spójnika aż lub dopóki nie. Np. We must wait for him to come.Musimy poczekać, aż przyjdzie. Wait for me to call.Poczekaj, aż zadzwonię. Zob. sekcję Zdania okolicznikowe czasu: Lekcja 14. To stawiamy również przed czasownikami wyrażającymi wolę czy pragnienie. Są to na przykład czasowniki want i need. W tym przypadku nie używa się for! We want you to come.Chcemy, żebyś przyszedł. They want us to leave.Chcą, abyśmy wyszli. I don't want him to go.Nie chcę, żeby poszedł. I need you to read it.Potrzebuję, żebyś to przeczytał.

Go to see... oznacza iść zobaczyć się z kimś. Np. I'm here to see Mr... - Przyszedłem zobaczyć się z panem... Zwrot not to speak of... jest odpowiednikiem polskiego nie mówiąc o...