Prononcez bien
Trzy e
Pomijając nosówki, w języku francuskim istnieją trzy typy samogłoski e. Warto się ich nauczyć, jeśli chcemy mówić staranną francuszczyzną.
zamknięte e
Najczęściej zapisuje się jako é, występuje również na końcu wyrazów, których ostatniej spółgłoski d, r, rs, z lub s się nie czyta, podobnie jak w przypadku bezokoliczników, rodzajników itp.
réserver ʀezεʀve; pané pane; apéritif apeʀitif
aller ale; vous avez vuzave; les enfants lezɑ̃fɑ̃
otwarte ε
Występuje w sylabach zakończonych na wymawianą spółgłoskę oraz w końcowych sylabach zamkniętych na inną niewymawianą spółgłoskę niż wyżej wymienione. Również tam, gdzie piszemy è.
réserver ʀezεʀve; personne pεʀsɔn; adresse adʀεs
filet filε
cuillère kɥijεʀ; près pʀε
bezdźwięczne ə
Wymawiamy tak końcowe e, ale występuje również w sylabach nieakcentowanych (czyli nie na końcu wyrazu), które nie kończą się na spółgłoskę.
le problème ləpʀɔblεm
devant dəvɑ̃; chemin ʃəmε̃
Zwykle jest tak bezdźwięczne, że praktycznie niesłyszalne: devant dvɑ̃, chemin ʃmε̃.
Wymowa trudniejszych wyrazów
plus
Przysłówek plus ma dwojaką wymowę. W postaci izolowanej czytamy go jako plys.
de plus dəplysdodatkowo
encore plus pɑ̃kɔʀplysjeszcze więcej
Końcowe s opuszczamy jednak w pozycji przed rzeczownikiem w porównaniach.
plus petit plyptimniejszy
plus grand plygʀɑ̃większy
Nie wolno nam zapominać o łączeniu międzywyrazowym.
plus intéressant plyzε̃teʀesɑ̃ciekwszy
plus encore plyzɑ̃kɔʀjeszcze więcej
oignon
Jak wiemy, francuskie oi wymawiamy jako wa. Wyraz cebula należy jednak do wyjątków. Oignon czytamy jako ɔɲɔ̃.
