Situation A
Herr Kunz:
Guten Tag! Wie geht es Ihnen?
ˈguːtn taːk! viː geːt εs ˈiːnən?
Dzień dobry! Jak się pan miewa?
Herr Wagner:
Danke. Es geht mir gut. Und Ihnen?
ˈdaŋkə εs geːt miːɐ guːt ʊnt ˈiːnən?
Dziękuję. U mnie w porządku. A u pana?
Herr Kunz:
Danke. Es geht mir auch gut.
ˈdaŋkə εs geːt miːɐ aux guːt
Dziękuję. U mnie też w porządku.
Herr Wagner:
Auf Wiedersehen und bis bald!
auf ˈviːdɐzeːən ʊnt bɪs balt!
Do zobaczenia wkrótce!
Herr Kunz:
Danke. Auf Wiedersehen.
ˈdaŋkə auf ˈviːdɐzeːən
Dziękuję. Do widzenia.
Situation B
Katrin:
Hallo, Anette! Wie geht's?
haˈloː, aˈnεtə! viː geːts?
Cześć, Anette! Jak się masz?
Anette:
Hallo! Gut.
haˈloː! guːt
Cześć. Dobrze.
Anette:
Und dir? Wie geht es dir, Katrin?
ʊnt diːɐ? viː geːt εs diːɐ, kaˈtriːn?
A ty? Jak się masz, Katrin?
Katrin:
Sehr gut, danke.
zeːɐ guːt, ˈdaŋkə
Bardzo dobrze, dziękuję.
Anette:
Bis später.
bɪs ˈʃpεːtɐ
To na razie.
Katrin:
Tschüs!
tʃʏs!
Cześć!
Situation C
Anna:
Ich heiße Anna. Und wie heißt du?
ɪç ˈhaisə ˈana ʊnt viː haist duː?
Nazywam się Anna. A ty jak masz na imię?
Ulrike:
Ich bin Ulrike. Es freut mich.
ɪç bɪn ʊlˈriːkə εs frɔyt mɪç
Jestem Ulrike. Miło mi.
Anna:
Es freut mich auch. Herzlich willkommen!
εs frɔyt mɪç aux ˈhεrtslɪç vɪlˈkɔmən!
Mnie również. Serdecznie witam!
Ulrike:
Und wer ist das?
ʊnt veːɐ ɪst das?
A to kto?
Anna:
Das ist Herr Wagner. Er kommt aus Österreich, aus Linz.
das ɪst hεr ˈvaːgnɐ eːɐ kɔmt aus ˈøːstəraiç, aus lɪnts
To pan Wagner. Pochodzi z Austrii, z Linzu.
Situation D
Jonas:
Guten Abend! Woher kommen Sie?
ˈguːtn ˈaːbnt! voˈheːɐ ˈkɔmən ziː?
Dobry wieczór! Skąd pan pochodzi?
Silvia:
Aus Deutschland, aus Ulm. Und Sie?
ˈaus ˈdɔytʃlant, aus ʊlm ʊnt ziː?
Z Niemiec, z Ulm. A pan?
Jonas:
Ich komme aus Vilnius. Ich wohne jetzt in München und arbeite als Programmierer.
ɪç ˈkɔmə aus ˈvɪlniʊs ɪç ˈvoːnə jεtst ɪn ˈmʏnçn ʊnt ˈarbaitə als prograˈmiːrɐ
Pochodzę z Wilna. Teraz mieszkam w Monachium i pracuję jako programista.
Silvia:
Sie sprechen aber gut Deutsch.
ziː ˈʃprεçn ˈaːbɐ guːt dɔytʃ
Dobrze mówi pan po niemiecku.
Jonas:
Nein, nein. Nur ein bisschen, danke.
nain, nain nuːɐ ain ˈbɪsçən, ˈdaŋkə
Nie, nie. Tylko trochę, dziękuję.
Situation E
Peter:
Guten Morgen, ich bin Peter Schwerdfeger.
ˈguːtn ˈmɔrgn, ɪç bɪn ˈpeːtɐ ˈʃveːɐtfeːgɐ
Dzień dobry, jestem Peter Schwerdfeger.
Rezeptionistin:
Entschuldigung, wer sind Sie?
εntˈʃʊldɪgʊŋ, veːɐ zɪnt ziː?
Przepraszam, kto?
Peter:
Schwerdfeger.
ˈʃveːɐtfeːgɐ
Schwerdfeger.
Rezeptionistin:
Wie bitte? Sprechen Sie, bitte, langsam, ich verstehe Sie nicht.
viː ˈbɪtə? ˈʃprεçn ziː, ˈbɪtə, ˈlaŋzaːm, ɪç fεɐˈʃteːə ziː nɪçt
Słucham? Proszę mówić wolno, nie rozumiem pana.
Peter:
S-C-H-W-E-R-D-F-E-G-E-R.
εstseːhaːveːeːεrdeːεfeːgeːeːˈεr
S-C-H-W-E-R-D-F-E-G-E-R.
Rezeptionistin:
Ach so, danke.
ax zoː, ˈdaŋkə
Aha, dziękuję.
Peter:
Ist Frau Klein da, bitte?
ɪst frau klain daː, ˈbɪtə?
Przepraszam, czy jest pani Klein?
Rezeptionistin:
Tut mir leid, Frau Klein ist nicht da.
tuːt miːɐ lait, frau klain ɪst nɪçt daː
Przykro mi, pani Klein nie ma.
Zwróć uwagę na pozycję partykuły
Wskaż uczestników dialogu, którzy zwracają się do siebie per ty i tych, którzy używają w rozmowie zwrotów grzecznościowych.