Lisa und Simon sind Freunde.
Lisa i Simon są przyjaciółmi.
Sie wollen zusammen einen Ausflug machen.
Chcą pojechać razem na wycieczkę.
Sie möchten sich um halb vier treffen und dann nach Salzburg fahren.
Chcieliby się spotkać o wpół do czwartej, a potem jechać do Salzburga.
Simon studiert und hat am Freitag frei.
Simon studiuje i w piątek ma wolne.
Er muss nur gegen Mittag das Auto aus der Werkstatt holen.
Musi tylko koło południa odebrać samochód z serwisu.
Lisa arbeitet bis drei, aber sie hat heute viel Arbeit.
Lisa pracuje do trzeciej, ale dziś ma dużo pracy.
Lisa:
Hallo, Simon, ich schaffe es nicht. Kannst du mich von der Arbeit abholen?
Cześć, Simon, nie zdążę. Możesz odebrać mnie z pracy?
Simon:
Kein Problem. Ich komme in zwanzig Minuten.
Żaden problem. Przyjadę za dwadzieścia minut.
Simon:
Ich bin schon fast da. Wo soll ich parken?
Już prawie jestem na miejscu. Gdzie mam zaparkować?
Lisa:
Das ist ein Problem. Du darfst nicht vor der Firma parken. Hier ist Parken verboten.
To jest problem. Nie możesz zaparkować przed firmą. Jest tu zakaz.
Simon:
Wohin soll ich fahren?
Gdzie mam jechać?
Lisa:
Fahre geradeaus und dann nach rechts.
Jedź prosto, a potem w prawo.
Simon:
Darf ich dort ohne Parkschein parken?
Mogę tam zaparkować bez biletu?
Lisa:
Ja, das darfst du.
Tak, możesz.
Simon:
Aber dort steht eine Parkuhr.
Ale tam stoi parkometr.
Lisa:
Macht nichts. Du musst nicht zahlen, ich komme gleich.
Nie szkodzi. Nie musisz płacić, zaraz przyjdę.
Lisa:
Fahren wir jetzt schon nach Salzburg?
Jedziemy już teraz do Salzburga?
Simon:
Nein, ich muss noch an einer Tankstelle anhalten und tanken.
Nie, muszę jeszcze zatrzymać się na stacji benzynowej i zatankować.
Lisa:
O. K., ich kaufe dort einen Kaffee.
OK, kupię sobie tam kawę.

Zwróć uwagę, że czasownik kommen w zależności od kontekstu przetłumaczymy na polski jako przyjechać lub przyjść.

An der Tankstelle

Angestellte:
Hallo!
Dzień dobry!
Simon:
Hallo. Die Vier, bitte.
Dzień dobry, czwórka.
Angestellte:
Der blaue Volvo? Das macht 31,20. Bezahlen Sie bar oder mit Karte?
Niebieskie volvo? Razem 31,20. Płaci pan gotówką czy kartą?
Simon:
Mit Karte.
Kartą.
Angestellte:
Hier steht das Kartenlesegerät.
Proszę, terminal.
Simon:
Danke.
Dziękuję.
Lisa:
Kann ich einen Kaffee haben, bitte?
Czy mogę prosić o kawę?
Angestellte
: Zum Mitnehmen?
Na wynos?
Lisa:
Nein, hier.
Nie, na miejscu.
Angestellte:
2,80.
2,80.
Lisa:
Warten Sie mal kurz, ich muss noch die Geldbörse finden.
Proszę chwilkę poczekać, muszę znaleźć portmonetkę.
Lisa:
Ich hab' sie. Hier sind 20 Euro.
Już (ją) mam. Proszę, 20 euro.
Angestellte:
Das ist zu viel. Haben Sie es nicht kleiner? Ich habe kein Wechselgeld.
To za dużo. Nie ma pani drobniej? Nie mam jak wydać.
Lisa:
Simon, kannst du mir ein bisschen Geld leihen?
Simon, możesz pożyczyć mi drobne?
Simon:
Klar. Ich habe 3 Euro.
Jasne. Mam 3 euro.
Angestellte:
Zwanzig zurück, danke schön. Möchten Sie den Beleg?
Dwadzieścia reszty, dziękuję. Czy chce pani paragon?
Lisa:
Nein, danke. Tschüs!
Nie, dziękuję. Do widzenia!
Angestellte:
Tschüs! Und einen schönen Tag noch!
Cześć! Miłego dnia!

Od każdego niemieckiego liczebnika – podobnie jak od innych części mowy – można łatwo utworzyć rzeczownik. Wystarczy dodać odpowiedni rodzajnik, w tym wypadku die i zapisać wyraz wielką literą. Na przykład die Vier to czwórka.

Znajdź w tekstach z początku lekcji czasowniki użyte w funkcji rzeczowników i przepisz całą konstrukcję.

Znajdź w tekstach z początku lekcji rzeczowniki złożone. Od jakich wyrazów zostały utworzone? Wiele z nich już znasz, pozostałe wyszukaj w słowniku.

Nawet rodzimi użytkownicy niemieckiego miewają problem z wymówieniem wielosylabowych złożeń, dlatego w codziennych rozmowach często skracają je do ostatniego członu (o ile znaczenie całego słowa jasno wynika z kontekstu). I tak np. Autowerkstatt (warsztat samochodowy) przybiera postać Werkstatt (serwis, warsztat), Kartenlesegerät (terminal płatniczy) – postać Gerät (urządzenie) itp.