Grammar

Szyk wyrazów w języku angielskim Język angielski, w przeciwieństwie do języka polskiego, jest językiem pozycyjnym. Oznacza to, że każda część zdania ma swoje określone miejsce. Ich kolejność pełni ważną rolę i wskazuje na funkcję, jaką pełnią w zdaniu. Kolejność wyrazów w zdaniu oznajmującym jest następująca: PODMIOT - FORMA OSOBOWA CZASOWNIKA - DOPEŁNIENIE - OKOLICZNIK W zapamiętaniu szyku wyrazów pomaga skrót SVOMPT = Subject - podmiot, Verb - orzeczenie, Object - dopełnienie, Manner - sposób, Place - miejsce, Time - czas. Przykłady: You - can see - it - at my house - tonight.Możesz to zobaczyć dziś wieczorem u mnie w domu. She - is speaking - with him - about it - in his car - now.Rozmawia z nim o tym teraz w jego samochodzie. I - have - some information - from her friend - in London.Mam kilka informacji od jej przyjaciela z Londynu. Notatka: Okolicznik miejsca i czasu możemy umieścić także na początku zdania. Np. I am going to New York tomorrow. - Tomorrow I am going to New York.Jutro wyjeżdżam do Nowego Jorku. W pytaniach w języku angielskim (o czym była mowa wcześniej) dochodzi do tzw. INWERSJI, czyli do odwrócenia kolejności podmiot - orzeczenie. Przykłady: He is here. - Is he here?Jest tutaj. - Jest tutaj? They are happy. - Are they happy?Są szczęśliwi. - Czy są szczęśliwi? You can help me. - Can you help me?Możesz mi pomóc. - Możesz mi pomóc? I must do it. - Must I do it?Muszę to zrobić. - Muszę to zrobić? Uwaga! Inwersja dotyczy orzeczeń wyrażonych osobową formą czasownika. Odnosi się więc do pytań, w których używa się czasowników posiłkowych lub modalnych. Więcej o tworzeniu pytań przy okazji omawiania kolejnych czasów. W pytaniach o podmiot nie stosujemy inwersji. Pytania te najczęściej rozpoczynają się od zaimków pytajnych: Who, What, How many... Who learns English?Kto uczy się angielskiego? What makes you sad?Co cię smuci? How many people know that?Ile osób to wie? Do inwersji dochodzi natomiast w innych szczególnych przypadkach. Przykładowo w zdaniach, w których występuje here lub there, a podmiot nie jest wyrażony za pomocą zaimka. Here comes our bus.Już nadjeżdża nasz autobus. Here are the books for you.Tutaj są te książki dla ciebie.

Przedimek określony znajduje się również w nazwie Morze Bałtyckie - The Baltic Sea.

Some vs. any Wyrazy some (jakiś, pewien) i any (jakikolwiek, którykolwiek) w języku angielskim należą do grupy wyrazów określanej mianem determiners. Są to wyrazy, które określają, czy w zdaniu mówi się o jednej konkretnej rzeczy/osobie czy ogólnie o jakiejkolwiek rzeczy/osobie danego typu. Używając wyrazów some i any należy zwrócić uwagę, czy występują one w zdaniu oznajmującym twierdzącym, przeczącym czy pytającym. Np. w zdaniu oznajmującym: Bring some water.Przynieś (trochę) wody. He's meeting some friends.Ma spotkanie z jakimiś przyjaciółmi. It takes some time.Zajmie to trochę czasu. W zdaniu pytającym w znaczeniu polskiego jakiś używamy any (kiedy pytamy, czy istnieje cokolwiek lub ktokolwiek). Np. Are there any questions?Czy są jakieś pytania? Can you speak any languages?Czy znasz jakieś języki? Have you got any money?Masz jakieś pieniądze? W pytaniach o jedną rzecz, w przypadku rzeczowników policzalnych zamiast any możemy użyć przedimka nieokreślonego a(n). Np. Is there a language ...?Czy jest jakiś język...? Jednakże w pytaniach o konkretną rzecz, kiedy oczekujemy twierdzącej odpowiedzi, najczęściej używamy some. Np. Do you want some drink?Chcesz coś do picia? Is there some problem with ...?Czy jest jakiś problem z...? W zdaniach przeczących any tłumaczymy jako żaden. There aren't any people.Nie ma tam żadnych ludzi.

Zwróć uwagę, jak wyrazy some i any tworzą logiczne złożenia. Np. SOME... - somebody lub someone (ktoś), something (coś), somewhere - (gdzieś), sometime(s) (czasami). Analogicznie: ANY... - anybody lub anyone (ktokolwiek), anything (cokolwiek), anywhere (gdziekolwiek), anytime (kiedykolwiek). Podobnie przeczące NO (żaden) - nobody (nikt), nothing (nic), nowhere (nigdzie). W odniesieniu do słów zaczynających się od some... i any... w pytaniach obowiązują te same zasady, jak dla some i any.

Tryb rozkazujący W języku angielskim nie ma podziału na formy potoczne i grzecznościowe, a w 2 osobie (you) w zasadzie nie rozróżnia się liczby pojedynczej i mnogiej. Dlatego formy trybu rozkazującego (the imperative) są takie same dla wszystkich osób. Należy jedynie rozróżnić, czy w zdaniu mowa o rozkazie, czy zakazie. Rozkaz tworzymy za pomocą bezokolicznika czasownika, bez przyimka to oraz bez podania konkretnej osoby. Np. Go!Jedź(cie)! Hurry!Pośpiesz(cie) się! Stop!Stój(cie)!, Przestań(cie)! Listen!Posłuchaj(cie)! Be good!Bądź grzeczny!, Bądźcie grzeczni! Put it here.Połóż(cie) to tutaj. Zakaz tworzymy za pomocą formy Don't dəʊnt, którą stawia się przed czasownikiem. Np. Don't do it!Nie rób(cie) tego! Don't be afraid!Nie bój(cie) się! Don't ask her.Nie pytaj(cie) jej. Zob. więcej: forma don't Tworzenie czasu Present Simple w lekcji 6. W tekstach formalnych, a także dla wzmocnienia zakazu używamy pełnej formy Do not. Do not leave the house!Nie wychodź(cie) z domu! Uwaga! Wyrazy, takie jak some (jakiś), something (coś), somebody (ktoś) w przeczeniach zmieniają się na any, anything, anybody. Don't say anything!Nic nie mów(cie)! Don't call anybody!Do nikogo nie dzwoń(cie)! Zakaz możemy utworzyć także za pomocą wyrazów never (nigdy), nobody (nikt), nothing (nic), nowhere (nigdzie). Należy wówczas pominąć formę don't. Say nothing!Nie mów nic! Call nobody!Nie dzwoń do nikogo! Never say never.Nigdy nie mów nigdy. Never ask for anything.Nigdy o nic nie proś. Należy pamiętać, że w języku literackim (w przeciwieństwie do języka polskiego) nie używa się podwójnego przeczenia!
Imiesłów czynny - końcówka -ING W języku angielskim końcówka -ing, którą dodaje się do czasownika, pełni wiele funkcji i jest często stosowana. Najczęściej tworzy imiesłów czynny lub gerund, czyli rzeczownik odczasownikowy. Tym samym służy do tworzenia rzeczowników, przymiotników i form ciągłych od czasowników. Np.
drink pić drinking picie, pijący
feel czuć feeling uczucie, czujący (się)
learn uczyć się learning uczenie się, uczący się
listen słuchać listening słuchanie, słuchający
read czytać reading czytanie, czytający
sit siedzieć sitting siedzenie, siedzący
speak mówić speaking mówienie, mówiący
understand rozumieć understanding rozumienie, rozumiejący
Końcówkę -ing dodajemy do czasownika głównego. Uwaga! Jeżeli czasownik w bezokoliczniku kończy się na spółgłoskę + nieme -e, zwykle to -e opuszczamy. close - closing, hope - hoping, love - loving, make - making, prepare - preparing ALE UWAGA: be - being, see - seeing! Zwróć uwagę na czasowniki: die (umrzeć), lie (leżeć, kłamać), tie (wiązać), w których po dodaniu -ing, końcowe i zamienia się w y: die - dying ˈdaɪɪŋ, lie - lying ˈlaɪɪŋ, tie - tying ˈtaɪɪŋ. W niektórych przypadkach dochodzi także do podwojenia końcowej spółgłoski. Dzieje się tak wówczas, gdy czasownik kończy się sylabą akcentowaną, a sylaba ta z kolei jest zakończona kombinacją spółgłoska-samogłoska-spógłoska (dotyczy to zatem wszystkich czasowników jednosylabowych z taką kombinacją głosek). Przykłady: sit - sitting, cut - cutting, put - putting, stop - stopping, rob - robbing, begin - beginning Nie podwajamy jej wówczas, gdy akcent w czasowniku składającym się z więcej niż jednej sylaby, pada na inną sylabę niż ostatnia. Np. happen - happening, listen - listening, open - opening, visit - visiting Więcej o Gerund “-ing” w lekcji 8

Formy czasownikowe z końcówką -ing (gerund) często łączą się z czasownikiem go i tworzą praktyczne konstrukcje, np. go dancing dɑːnsɪŋ - iść na tańce, go shopping ʃɒpɪŋ - iść na zakupy, go fishing fɪʃɪŋ - iść na ryby.

Zwrotu: What's going on? (Co się dzieje?) używa się także jako powitania - “Co słychać?” itp. Podobnie można użyć: What's happening? ˌwɒtsˈhæpənɪŋ

Uwaga! Nie wszystkie czasowniki tworzą czas present continuous. Są to na przykład czasowniki opisujące czynności lub stany, które mają charakter długofalowy lub wyrażają cechy, zdolności, uczucia. Tzw. Stative verbs zwykle używamy w czasie Present Simple. Są to np. agree (zgadzać się), believe (wierzyć), can (móc), hate (nienawidzić), know (wiedzieć), like (lubić), love (kochać), need (potrzebować), prefer (woleć), remember (pamiętać), seem (wydawać się), taste (smakować), understand (rozumieć), want (chcieć). Zob. więcej: czas Present Simple w Lekcji 6.