Jane:
Good morning, dad! I need some help. I can't find my textbook.
gʊd ˈmɔːnɪŋ, dæd! aɪ niːd sʌm hεlp aɪ kɑːnt faɪnd maɪ ˈtεkstˌbʊk
Dzień dobry, tato! Potrzebuję pomocy. Nie mogę znaleźć podręcznika.
Dad:
Why are you looking for it just now?
waɪ ɑː juː lʊkɪŋ fə ɪt dʒʌst naʊ?
Dlaczego szukasz go właśnie teraz?
Jane:
I need it for my homework. Will you help me find it?
aɪ niːd ɪt fə maɪ ˈhəʊmˌwɜːk wɪl juː hεlp miː faɪnd ɪt?
Potrzebuję go do pracy domowej. Pomożesz mi go znaleźć?
Dad:
Sorry, I have no time now. I have to go to work. I must hurry.
ˈsɒrɪ, aɪ hæv nəʊ taɪm naʊ aɪ hæv tə gəʊ tə wɜːk aɪ mʌst ˈhʌrɪ
Przepraszam. Teraz nie mam czasu. Muszę iść do pracy. Muszę się pośpieszyć.
Jane:
Please, dad! I need the homework for tomorrow.
pliːz, dæd! aɪ niːd ðə ˈhəʊmˌwɜːk fə təˈmɒrəʊ
Tato, proszę. Muszę zrobić to zadanie na jutro.
Dad:
Your brother will help you. Will you, Paul?
jɔː ˈbrʌðə wɪl hεlp juː wɪl juː, pɔːl?
Brat ci pomoże. Pomożesz, Paul?
Paul:
No, I won't, dad.
nəʊ, aɪ wəʊnt, dæd
Nie pomogę, tato.
Dad:
Why won't you help her?
waɪ wəʊnt juː hεlp hə?
Dlaczego jej nie pomożesz?
Paul:
I'm leaving too. I'll be late for school again.
aɪm liːvɪŋ tuː aɪl biː leɪt fə skuːl əˈgεn
Ja też wychodzę. Znów spóźnię się do szkoły.
Jane:
But I need your help with the homework. Please, it won't take long.
bət aɪ niːd jɔː hεlp wɪθ ðə ˈhəʊmˌwɜːk pliːz, ɪt wəʊnt teɪk lɒŋ
Ale ja potrzebuję, żebyś mi pomógł z tym zadaniem. Proszę, to nie będzie trwać długo.
Dad:
All right, I'll help you in the evening.
ɔːl raɪt, aɪl hεlp juː ɪn ðə ˈiːvnɪŋ
W porządku, pomogę ci wieczorem.
Dad:
I'll do my best to be back soon.
aɪl dʊ maɪ bεst tə biː bæk suːn
Zrobię wszystko, żeby szybko wrócić.
Jane:
And when will you be back?
ænd wεn wɪl juː biː bæk?
A kiedy wrócisz?
Dad:
At about five, I hope.
æt əˈbaʊt faɪv, aɪ həʊp
Około piątej. Mam nadzieję.
Jane:
Great! We can look at it then.
greɪt! wiː kən lʊk æt ɪt ðεn
Super! Wtedy możemy na to spojrzeć.
Dad:
Will you wait for me?
wɪl juː weɪt fə miː?
Poczekasz na mnie?
Jane:
I will! Thanks a lot, dad.
aɪ wɪl! θæŋks ə lɒt, dæd
Poczekam! Wielkie dzięki, tato.
Dad:
Okay. Now go and find that textbook.
ˌəʊˈkeɪ naʊ gəʊ ænd faɪnd ðæt ˈtεkstˌbʊk
Dobrze. A teraz idź poszukać tego podręcznika.
Jane:
See you in the evening.
siː juː ɪn ðə ˈiːvnɪŋ
Do zobaczenia wieczorem.
Dad:
Bye-bye!
baɪbaɪ!
Cześć!

Podkreśl w tekście formy czasu przyszłego. Zwróć uwagę na ich pozycję w zdaniu.

Znajdź w tekście wszystkie przeczenia.

Uwaga! Czasownik help to jeden z niewielu w języku angielskim, po którym możemy postawić czasownik w bezokoliczniku bez partykuły to (tzw. bare infinitive). Np. Help me do it, I'll help you find it. Podobnie zachowuje się czasownik let.

Polskie proszę tłumaczymy jako please wtedy, kiedy o coś prosimy. Kiedy coś komuś przekazujemy, mówimy: Here you are. Jeśli na coś pozwalamy lub do czegoś zachęcamy, używamy: Go ahead (əˈhεd) Kiedy np. proponujemy jedzenie, mówimy: Help yourself (jɔːˈsεlf) Proszę? (nie zrozumiałem) to Pardon? (ˈpɑːdən) lub (w amerykańskim angielskim) Pardon me?