Prononcez bien

Trzy e Pomijając nosówki, w języku francuskim istnieją trzy typy samogłoski e. Warto się ich nauczyć, jeśli chcemy mówić staranną francuszczyzną. zamknięte e Najczęściej zapisuje się jako é, występuje również na końcu wyrazów, których ostatniej spółgłoski d, r, rs, z lub s się nie czyta, podobnie jak w przypadku bezokoliczników, rodzajników itp. réserver ʀezεʀve; pané pane; apéritif apeʀitif aller ale; vous avez vuzave; les enfants lezɑ̃fɑ̃ otwarte ε Występuje w sylabach zakończonych na wymawianą spółgłoskę oraz w końcowych sylabach zamkniętych na inną niewymawianą spółgłoskę niż wyżej wymienione. Również tam, gdzie piszemy è. réserver ʀezεʀve; personne pεʀsɔn; adresse adʀεs filet filε cuillère kɥijεʀ; près pʀε bezdźwięczne ə Wymawiamy tak końcowe e, ale występuje również w sylabach nieakcentowanych (czyli nie na końcu wyrazu), które nie kończą się na spółgłoskę. le problème ləpʀɔblεm devant dəvɑ̃; chemin ʃəmε̃ Zwykle jest tak bezdźwięczne, że praktycznie niesłyszalne: devant dvɑ̃, chemin ʃmε̃.
Wymowa trudniejszych wyrazów plus Przysłówek plus ma dwojaką wymowę. W postaci izolowanej czytamy go jako plys. de plus dəplysdodatkowo encore plus pɑ̃kɔʀplysjeszcze więcej Końcowe s opuszczamy jednak w pozycji przed rzeczownikiem w porównaniach. plus petit plyptimniejszy plus grand plygʀɑ̃większy Nie wolno nam zapominać o łączeniu międzywyrazowym. plus intéressant plyzε̃teʀesɑ̃ciekwszy plus encore plyzɑ̃kɔʀjeszcze więcej oignon Jak wiemy, francuskie oi wymawiamy jako wa. Wyraz cebula należy jednak do wyjątków. Oignon czytamy jako ɔɲɔ̃.