Grammaire

Przeczenie nie – non - Tu prends un café ? - Non, merci. Na zadane pytanie odpowiadamy przecząco za pomocą przysłówka non. - Tu viens chez moi ce soir ?Nie przyjdziesz do mnie dziś wieczorem? - Non. Je vais à la soirée de Jean.Nie. Idę na przyjęcie Jeana. zaprzeczenie czasownika Je ne suis pas très sportif. Je n'aime pas le sport.
podmiot partykuła przecząca ne czasownik partykuła przecząca pas
Je ne pars pas.
Thierry n' organise pas.
Zaprzeczanie czasownika jest nieco trudniejsze. Przed czasownikiem stawiamy partykułę przeczącą ne, a po czasowniku następuje druga część przeczenia, którą najczęściej jest pas (kiedy nie używamy żadnych przysłówków przeczących, takich jak nigdy, nigdzie itp.). Je ne suis pas heureux.Nie jestem szczęśliwy. Tu ne travailles pas bien.Nie pracujesz dobrze. Nous ne jouons pas à la pétanque.Nie gramy w pétanque. Je ne suis pas libre ce soir.Dziś wieczorem nie mam czasu. Przed samogłoskami i niemym h partykuła przecząca ne zachowuje się tak samo jak zaimek je. Zachodzi tzw. elizja, końcowe e opuszczamy i zastępujemy apostrofem. Z czasownikiem wymawiamy je jak jeden wyraz. Je n'habite pas à Paris.Nie mieszkam w Paryżu. Tu n'es pas heureuse ?Ty nie jesteś szczęśliwa? Il n'aime pas regarder la télé.Nie lubi oglądać telewizji. Vous n'êtes pas à la campagne ?Wy nie jesteście na wsi? W języku mówionym partykułę ne często się pomija. Druga część przeczenia - pas jest obowiązkowa. J'habite pas à Paris.
Pytanie W języku francuskim pytanie tworzymy na kilka sposobów. intonacja Najprostszym sposobem jest podniesienie głosu na ostatniej sylabie przy zachowaniu zwykłego szyku zdania. Francuzi nie boją się śpiewnej intonacji! Tu prends un café ?Napijesz się kawy? Vous pouvez me donner votre adresse ?Może mi pan podać swój adres? Le professeur n'est pas gentil ?Profesor nie jest miły? za pomocą est-ce que Jeśli pytamy za pomocą wyrazu pytającego (combien, à quelle heure, où, comment, qui, que/qu' itp.), stawiamy po nim wyraz est-ce que εsk. Szyk zdania w tym wypadku się nie zmienia. Combien est-ce que cela coûte ?Ile to kosztuje? À quelle heure est-ce que vous partez ?O której godzinie wyjeżdżacie? Où est-ce que tu habites ?Gdzie mieszkasz? Wyrazu est-ce que możemy użyć również bez zaimka pytającego, ale ten sposób nie jest zbyt popularny w języku codziennym. Jest wprawdzie poprawny pod względem formalnym, ale brzmi dość topornie. Est-ce que vous pouvez me donner votre adresse ?Może mi pan dać swój adres? W que przed samogłoskami zachodzi tzw. elizja, tak samo jak w przypadku zaimka je i partykuły przeczącej ne. Qu'est-ce qu'elle fait ce soir ? kεskεlfε s(ə)swaʀCo robi dziś wieczorem? przez umieszczenie wyrazu pytającego na końcu zdania Jak już wspomnieliśmy, wyrażenie est-ce que nie jest zbyt popularne. Dlatego w języku codziennym wyraz pytający stawiamy na końcu zdania. Tym samym nie musimy myśleć o szyku wyrazów i jednocześnie niepotrzebnie nie wydłużamy zdania. Ça coûte combien ?Ile to kosztuje? C'est combien ?Ile to kosztuje? Tu habites où ?Gdzie mieszkasz? Il est comment ?Jaki jest?
Odmiana czasownika ALLER - Tu ne vas pas chez Laure ? - Malheureusement non, je vais chez le médecin. Czasownik aller (iść, jechać) jest bardzo nieregularny. Podlega jednak ogólnym zasadom wymowy, w tym łączeniu międzywyrazowemu.
Liczba pojedyncza Liczba mnoga
1. os. je vais ʒəvε nous allons nuzalɔ̃
2. os. tu vas tyva vous allez vuzale
3. os. il va ilva / elle va εlva ils vont ilvɔ̃ / elles vont εlvɔ̃
Używamy go też w znaczeniu mieć się. - Ça va ?Masz się dobrze? Wszystko w porządku? - Ça va bien, merci.Mam się dobrze, dziękuję. - Comment allez-vous ?Jak się pan/pani miewa? - Je vais bien.Mam się dobrze.