Grammaire

Odmiana czasownika AVOIR - Tu as trois fils ? - Non, j'ai deux filles.
Liczba pojedyncza Liczba mnoga
1. os. j'ai ʒe nous avons nuzavɔ̃
2. os. tu as tya vous avez vuzave
3. os. il a ila / elle a εla ils ont ilzɔ̃ / elles ont εlzɔ̃
Zwróć uwagę na wymowę form 3. osoby liczby mnogiej. Forma ont łączy się z zaimkiem, mówimy więc zɔ̃. Uważaj więc, aby nie mylić jej z formą czasownika être – sont sɔ̃.
Rodzajnik określony Le mari de Mia aime la musique. Les Italiens sont très gentils.
liczba pojedyncza liczba mnoga
rodzaj męski rodzaj żeński elizja rodzaj męski i żeński
le lə la la l' l les le
Rodzajnik określony, który stoi przed rzeczownikiem w liczbie pojedynczej rozpoczynającym się od samogłoski lub niemego h ulega skróceniu - zachodzi tzw. elizja. Rodzajnik i następujący po nim rzeczownik czytamy jako jedno słowo. le mari ləmaʀi; la fille lafij; l'ami lami; l'amie lami W liczbie mnogiej rodzajnik określony jest taki sam dla obu rodzajów. Końcowe s, ze względu na łączenie międzywyrazowe, wymawiamy jako z przed samogłoską lub niemym h. les amies lezami; les enfants lezɑ̃fɑ̃ Zastosowanie Jak wskazuje nazwa, rodzajnik określony poprzedza rzeczowniki, które są nam znane z kontekstu. Où sont les enfants ?Gdzie są dzieci? wiemy, o które dzieci chodzi Et le match, c'est à quelle heure ?A o której godzinie zaczyna się mecz? konkretny mecz Ils regardent les photos de la soirée.Oglądają zdjęcia z przyjęcia. konkretne zdjęcia z konkretnego przyjęcia Rodzajnik określony stosujemy również wtedy, kiedy rzeczownik określamy za pomocą przyimka dzierżawczego de (!!*od, čeho, čí. Vous pouvez me donner le numéro de votre mari ?Może mi pani podać numer pani męża? C'est le thé de Jean ?To jest herbata Jeana? Le professeur de français est très drôle.Profesor języka francuskiego jest bardzo zabawny. jeden konkrenty, nie każdy Rodzajnik określony stawiamy przed rzeczownikami oznaczającymi ogólne założenie, określoną konkretną grupę osób, rzecz, fakt, rodzaj instytucji itp. Je vais à la bibliothèque.Idę do biblioteki. biblioteka jako rodzaj instytucji Christine va chez le dentiste.Christine idzie do dentysty. specjalizacja lekarska Ils regardent la télé.Oglądają telewizję. Les Françaises sont belles.Francuzki są piękne. ogólna charakterystyka Tu aimes jouer à la pétanque ?Lubisz grać w pétanque? rodzaj sportu Tu joues de la guitare ?Grasz na gitarze? rodzaj instrumentu
Rodzajnik nieokreślony Tu prends un café ? J'ai une amie suisse sur Facebook.
liczba pojedyncza liczba mnoga
rodzaj męski rodzaj żeński rodzaj męski i żeński
un œ̃ une yn des de
Rodzajnik nieokreślony i stojący po nim rzeczownik czytamy jako jedno słowo. Podobnie jak w przypadku rodzajnika określonego, należy pamiętać o łączeniu międzywyrazowym. un Belge œ̃bεlʒ; un Américain œ̃nameʀikε̃; une collègue ynkɔlεg; une Espagnole ynεspaɲɔl des invités dezε̃vite; des ordinateurs dezɔʀdinatøʀ Zastosowanie Stawiamy go przed rzeczownikami oznaczającymi osoby lub rzeczy, które nie są bliżej określone lub nie są nam znane. W przybliżeniu rodzajnik ten odpowiada polskiemu zaimkowi nieokreślonemu jakiś. Tu as des Français sur ton Facebook ?Masz na swoim Facebooku jakichś Francuzów? Formy liczby pojedynczej rodzajnika nieokreślonego pokrywają sie z liczebnikiem jeden/jedna. Je voudrais une pizza.Chciałbym jedną pizzę. J'organise une soirée.Organizuję przyjęcie. jedno Tu as un numéro de portable ?Masz komórkę? dotąd niepodany numer Tu as une photo de ta copine ?Masz zdjęcie swojej dziewczyny? jednej jakiejś
Zaimki dzierżawcze Zaimki dzierżawcze, które stawiamy przed rzeczownikami, nazywamy nieakcentowanymi (w języku francuskim są to przymiotniki dzierżawcze adjectifs possessifs). Ponieważ określają rzeczownik, użycie rodzajnika jest już zbędne. Zaimki dzierżawcze zaliczamy bowiem do tzw. określników, które stawiamy przed rzeczownikami. un enfant – mon enfantdziecko – moje dziecko les enfants – mes enfantsdzieci – moje dzieci Tworzenie
liczba pojedyncza liczba mnoga
rodzaj męski rodzaj żeński oba rodzaje
mon mɔ̃ mój ma ma moja mes me moi/moje
ton tɔ̃ twój ta ta twoja tes te twoi/twoje
son sɔ̃ jego/jej sa sa jego/jej ses se jego/jej
notre nɔtʀ nasz notre nɔtʀ nasza nos no nasi/nasze
votre vɔtʀ wasz votre vɔtʀ wasza vos vo wasi/wasze
leur lœʀ ich leur lœʀ ich leurs lœʀ ich
Podobnie jak w języku polskim zgadzają się w osobie z wyrazem, do którego się odnoszą (ja, ty, on itp.). Natomiast w rodzaju i liczbie z rzeczownikiem, które zaimek dzierżawczy określa (dom, rower, rodzice itp.). ma soiréemoje przyjęcie son caféjego/jej kawa leurs parentsich rodzice Uwaga: Przed rzeczownikami i przymiotnikami rodzaju żeńskiego, które zaczynają się na samogłoskę lub nieme h w celu ułatwienia wymowy używamy form rodzaju męskiego mon, ton, son: mon adresse, ton émission, son heure W 3. osobie liczby pojedynczej w języku francuskim, inaczej niż w języku polskim, używamy tej samej formy dla obu rodzajów: son frèrejego/jej brat son adressejego/jej adres Jeśli odnosimy się do podmiotu, w języku polskim używamy zaimka zwrotnego swój, swoja..., ale w języku francuskim zawsze stosujemy zaimek dzierżawczy danej osoby: J'adore mes filles.Uwielbiam swoje córki. Tu adores tes filles ?Uwielbiasz swoje córki? Il adore ses filles.Uwielbia swoje córki. Ale: Il adore vos filles.Uwielbia swoje córki. Francuzi używają zaimka dzierżawczego częściej niż Polacy. Dotyczy to zwłaszcza relacji rodzinnych, gdzie używamy go zawsze. Ma mère travaille à la radio.(Moja) matka pracuje w radio.
Wyrażanie posesywności za pomocą przyimka de Jeśli chcemy sprecyzować posiadanie, używamy przyimka de (czyj). les photos de Paulzdjęcia Paula Le mari de Géraldine est informaticien ?Mąż Géraldiny jest programistą?