7.8Tryb rozkazujący
W języku angielskim wyróżnia się rozkazy oraz zakazy.Rozkazy tworzy się za pomocą bezokolicznika czasownika głównego, zwykle bez przytoczenia osoby.Go!Jedź!Stop!Stój!Listen to me!Słuchaj(cie) mnie!Let me out!Wypuść(cie) mnie na zewnątrz!Zakazy w drugiej osobie tworzy się tak jak przeczenia w czasie present simple, czyli za pomocą don't, zwykle bez podania osoby.Wyrazy typu something, somebody itp. po przeczeniu zmieniają się na anything, anyone itp.Don't do it!Nie rób(cie) tego!Don't ask her about it.Nie pytaj(cie) jej o to.Don't tell anyone.Nie mów(cie) nikomu!Zakaz można utworzyć również za pomocą wyrazów never, nobody, nothing, nowhere itp., pomijając don't.Say nothing!Nic nie mów(cie)!Call nobody!Do nikogo nie dzwoń(cie)!Never ask for anything.Nigdy o nic nie proś.It is nowhere.Nigdzie tego nie ma.Należy jednak pamiętać, że w języku literackim nie stosuje się podwójnego zaprzeczenia. Nie można zatem powiedzieć np.:Never ask for nothing. itp.W przypadku 3 os. l. poj. i mn., rozkazy tworzy się za pomocą wyrazu let i zaimka dopełniaczowego.Let him call me.Niech do mnie zadzwoni.Let her ask somebody.Niech kogoś zapyta.Let them stay.Niech zostaną.Zakazy w 3. osobie zwykle tworzy się za pomocą wyrazu let oraz not, które poprzedza czasownik główny albo wstawiając don't przed let.Let him not come.Niech nie przychodzi.Let her not send it.Niech tego nie wysyła.Don't let them do it.Niech tego nie robią.Don't let anyone leave.Niech nikt nie wychodzi.
