gardło

Hals m, Kehle f

Ość stanęła mi w gardle.
Mir ist eine Gräte im Hals stecken geblieben.
miːɐ ɪst ˈainə ˈgrεːtə ɪm hals ˈʃtεkn gəˈbliːbn
Boli go gardło.
Er hat Halsschmerzen.
eːɐ hat ˈhalsʃmεrtsn
Drapie mnie w gardle.
Mir kratzt der Hals.
miːɐ kratst deːɐ hals
Krzyczał na całe gardło.
Er schrie aus vollem Hals.
eːɐ ʃriː aus ˈfɔləm hals
Strach ściskał ją za gardło.
Die Angst schnürte ihr die Kehle zu.
diː aŋst ˈʃnyːɐtə iːɐ diː ˈkeːlə tsuː
Miał nóż na gardle.
Ihm saß das Messer an der Kehle.
iːm zaːs das ˈmεsɐ an deːɐ ˈkeːlə
Skaczą sobie do gardeł z byle powodu.
Sie gehen sich aus nichtigen Gründen an die Gurgel.
ziː ˈgeːən zɪç aus ˈnɪçtɪgn ˈgrʏndn an diː ˈgʊrgl
Słowa uwięzły mu w gardle.
Die Worte sind ihm im Hals stecken geblieben.
diː ˈvɔrtə zɪnt iːm ɪm hals ˈʃtεkn gəˈbliːbn
Zdzierała gardło, ciągle na niego krzycząc.
Sie schrie sich heiser, als sie ihn anbrüllte.
ziː ʃriː zɪç ˈhaizɐˌ als ziː iːn ˈanbrʏltə
Ściska mnie w gardle. (ze zdenerwowania)
Ich habe einen Kloß im Hals.
ɪç ˈhaːbə ˈainən kloːs ɪm hals
płukać gardło
gurgeln
ˈgʊrgln
przyłożyć komuś nóż do gardła (zmuszać groźbami)
j-m das Messer an die Kehle setzen
das ˈmεsɐ an diː ˈkeːlə ˈzεtsn